Rozdział I

*Justin*

Uroczy blondyn , pomyślałem zasypiając w swojej nowej sypialni. Obudził mnie krzyk mojej młodszej siostry z sąsiedniego pokoju. W jednej chwili znalazłem się przy jej łóżku.

-Co jest , sweetie ?

Jazzy siedziała na swoim łóżku i głęboko oddychała . W oczach miała łzy. Spojrzałem na nią ze współczuciem.

Położyłem swoją dłoń na jej małej dłoni.

-Miałaś koszmar?

Pokiwała głową. Delikatnie ją objąłem i pogłaskałem po plecach. Wtuliła się we mnie. Moja biedna siostra , od wielu tygodni miała ciągle straszne sny. Miała trudny czas . Tak jak i ja.

Miesiąc temu zmarli nasi rodzice. Postanowiłem się zająć moją małą Jazzy. Nie mogłem jej teraz porzucić. Zamieszkaliśmy razem w domu , który tata zapisał mi w spadku. Dawniej mieszkali tu jego rodzice.

Jazmyn niesamowicie mocno przeżyła śmierć mamy i taty. Tuląc ją tak i myśląc o tym wszystkim , przypomniałem sobie , że miałem jutro iść z siostrą na wizytę do psychologa. Ona nie chciała tam iść , ale to było dla jej dobra.

Siostra wyślizgnęła się z moich ramion i opadła na poduszkę . Przykryłem ją kołdrą i uśmiechnąłem się delikatnie.

-Śpij dobrze.

Wróciłem do swojego pokoju , lecz nie położyłem się od razu do łóżka. Najpierw sięgnąłem po telefon i wszedłem na maila. Miałem jedną wiadomość. Od cioci Lucy. Lucy jest siostrą mojej mamy i jest ode mnie tylko rok starsza. Gdy po śmierci rodziców, okazało się , że mieli oni ogromne długi i trzeba było sprzedać nasz dom , to ona przyjęła nas po swój dach. Szybko okazało się jednak , że tata nie zostawił nas bez domu. Odświeżyliśmy dom , załatwiliśmy wszystkie formalności i w końcu , po miesiącu , mogliśmy się tu wprowadzić.

,,Justin! Jutro przyjadę do was z Peterem. Zobaczę jak sobie radzicie i przywiozę wam coś na obiad, bo pewnie nie miałeś dziś czasu , żeby cokolwiek przygotować. Spodziewajcie się nas około trzynastej .

Buziaki , Lucy.''

Od razu odpisałem :

,,Dzięki Ci, Lucy ,za wsparcie. Czy mogłabyś przyjechać jednak koło dwunastej , bo na czternastą muszę jechać z Jazzy do psychologa ?

Do zobaczenia jutro! ''

Odłożyłem telefon na szafkę nocną i położyłem się pod kołdrę. Zgasiłem światło, ale długo nie mogłem zasnąć. Gdy już mi się to udało , miałem dziwne sny w roli głównej z jakimś blondwłosym chłopakiem.

Nazajutrz obudziły mnie promienie słoneczne bijące w okna mojego pokoju. Byłem rześki i wypoczęty. W dobrym humorze wstałem i spostrzegłem , że jest już dziesiąta , co oznaczało , że za dwie godziny przyjedzie Lucy. Do tej pory musiałem się ubrać i trochę ogarnąć dom.

Jazzy siedziała już w kuchni. Jadła kanapki , popijając herbatą.

-Cześć

-Cześć, Jazz. Za dwie godziny przyjedzie Lucy , więc zrób porządek w pokoju okej?

Pokiwała głową przełykając kęs kanapki. Skierowałem się do łazienki gdzie wziąłem szybki prysznic i ubrałem się. Gdy wróciłem do kuchni , Jazzy zmywała po śniadaniu. Ja zjadłem tylko na szybko bułkę. Przeżuwając ją wyjrzałem przez kuchenne okno. Ujrzałem idącego chodnikiem po drugiej stronie ulicy , Nialla. Miał na sobie szarą bluzę i czarne rurki. Jego jasne włosy rozwiewał wiatr. Pewnie szedł do szkoły, bo na plecach miał plecak. Nieświadomie oblizałem dolną wargę. Czy ja miałem jakieś nieczyste myśli związane z tym uroczym chłopcem ? Potrząsnąłem głową. To absurd.

Odszedłem od okna. Miałem jeszcze dobrą godzinę do przyjazdu Lucy. Zabrałem się za pościelenie swojego łóżka , pozamiatanie podłóg w salonie i kuchni oraz umycie ich. Gdy skończyłem , opadłem na kanapę i czekałem na przyjazd cioci.

Lucy przyjechała.

-Peter jednak nie mógł przyjść , bo miał coś ważnego do załatwienia. Podwiózł mnie tylko.

Zdjęła kurtkę i odwiesiła na wieszak.

-Ugotowałam wam pyszną zupę pomidorową.

Wziąłem od niej zupę.

-Dziękuję ci, Lucy. Ale nie musisz się trudzić, radzimy sobie.

Uśmiechnęła się , gdy weszła do salonu i zobaczyła lśniący parkiet i wszechogarniający porządek.

Przywitała się z Jazzy i poszły obejrzeć jej pokój. Ja w tym czasie nakryłem do stołu i nalałem zupy do talerzy.

Wspólnie zjedliśmy posiłek. Porozmawialiśmy jeszcze chwilę i Peter odebrał Lucy.

Jazmyn szykowała się już do wyjścia , a ja siedziałem już w samochodzie i czekałem na nią.

-Zamknęłaś dom?- zapytałem gdy wsiadła na siedzenie obok mnie.

-Jasne

Droga do poradni zajęła nam niespełna dwadzieścia minut podczas , których w ogóle się nie odzywaliśmy. Jazzy była zasłuchana w muzykę w radiu , a ja skupiony na drodze.

Weszliśmy do budynku poradni i udaliśmy się pod odpowiedni gabinet. Prawie od razu zostaliśmy przyjęci.

Miła pani psycholog uśmiechnęła się do nas i przywitała się.

-Jazmyn, proszę cię abyś zaczekała na poczekalni dobrze. Chciałabym najpierw porozmawiać z twoim bratem.

Jazmyn wyszła a ja zająłem miejsce naprzeciw pani psycholog.

-Jak Jazzy to znosi ?- zaczęła.

-Bardzo to przeżyła. Zaraz po śmierci rodziców , kompletnie się załamała. Nie chciała wychodzić z domu, odcięła się od ludzi. Nawet ze mną nie chciała rozmawiać, mimo tego , że zawsze mieliśmy ze sobą dobry kontakt. Dopiero od tygodnia zaczęła normalnie chodzić do szkoły i znowu spotyka się ze znajomymi.

-Czyli widzisz poprawę?

-Można tak powiedzieć. Ostatnio coraz częściej miewa koszmary.

-Nie wiesz co jej się śni?

Pokręciłem głową.

-Nie chce mi powiedzieć.

Pani Jones jeszcze chwile rozmawiała ze mną. Zadawała pytania, udzielała rad. W końcu poprosiła do gabinetu Jazz i teraz ja musiałem wyjść. Po dłuższej rozmowie zaprosiła mnie z powrotem.

-Justin, Jazmyn potrzebuje teraz twojego wsparcia, ale o tym sam na pewno, dobrze wiesz. Proszę cię abyś podpisał zgodę na terapię swojej siostry. Ciebie też zachęcam abyś wziął w niej udział. Przychodzilibyście raz na dwa tygodnie na taką dłuższą rozmowę. Zgadzasz się?

-Oczywiście.

Podpisałem papier , który podsunęła mi pani Jones.

Pożegnaliśmy się i opuściliśmy poradnię .

-Po co zgodziłeś się na tą terapię ?!- krzyknęła Jazzy gdy siedzieliśmy już w aucie.

-Bo tego potrzebujesz. To dla twojego dobra.

-Ja wiem co dla mnie dobre i nie będę rozmawiać z obcymi ludźmi o moich problemach.

-Kochanie, ale to jest psycholog. To jej praca. Nikomu nic nie zdradzi.

Jazmyn się naburmuszyła.

-Oj , nie obrażaj się. Co powiesz na to , żebyśmy pojechali do KFC , hmm?

Od razu się uśmiechnęła. Skręciłem więc w uliczkę prowadzącą do centrum handlowego. Na miejscu zamówiliśmy sobie jedzenie i usiedliśmy przy stoliku. Zajadaliśmy się burgerami i popijaliśmy colą. Mama nie byłaby zadowolona, pomyślałem. Chociaż nawet ona nie raz pozwalała nam na nie zdrowy obiad.

Po zjedzeniu siedzieliśmy jeszcze chwilę i nagle kogoś zobaczyłem. Momentalnie dostałem palpitacji serca. Nie wiedziałem jednak czym było to spowodowane. Przecież chłopakiem stojącym kilka metrów od naszego stolika był Niall , ten nasz sąsiad. Mimo tego poczułem się jakoś dziwnie.

Usiadł do stolika. Poderwałem się z miejsca.

-Jazz , idź do samochodu. - podałem jej kluczyki- Zaraz do ciebie przyjdę.

-Coś się stało ?

-Nie , po prostu muszę do toalety. Zaraz wrócę.

Dziewczyna wzięła kluczyki i oddaliła się w stronę wyjścia. Ja skierowałem się do stolika blondyna.

To był jakiś impuls, nieplanowany ruch.

Usiadłem naprzeciw niego.

-Cześć

Miał zdezorientowaną minę.

-Hej

-Pamiętasz mnie, nie ?Słuchaj, chętnie poznałbym cie bliżej, wydajesz mi się ciekawą osobą. Co powiesz na to żebyśmy się spotkali w najbliższym czasie? Może kawa , jutro ?

Mówiłem najbardziej pewnym i seksownym głosem na jaki było mnie stać , choć nie było to łatwe , cholernie się denerwowałem.

Teraz był jeszcze bardziej zdumiony.

-Eee. W sumie czemu nie? Może być. -głośno przełknął ślinę.

Oczy miał jak pięć złotych. Był przerażony. Lubiłem to.

-14.00 , w Cafe Love ?

Pokiwał głową.

-No to jesteśmy umówieni. -puściłem mu oczko i poszedłem w stronę wyjścia.